مقایسه متوکلوپرامید ، دروپریدول و پرومتازین در پیشگیری از تهوع پس از اعمال جراحی سرپایی

چکیده مقدمه: تهوع یکی از مشکلات عمده پس از اعمال جراحی سرپایی می باشد که نه تنها زیاد دلپذیر نیست، بلکه گاهی به طولانی شدن اقامت بیمار در ریکاوری منجر می شود. اگر دوره پس از عمل جراحی با استفراغ همراه باشد، می تواند به آسپیراسیون و مرگ منجر شود. هدف: این مطالعه به منظور مقایسه متوکلوپرامید ، دروپریدول و پرومتازین در پیشگیری از تهوع پس از اعمال جراحی سرپایی صورت پذیرفت. مواد و روش ها: نمونه ها از میان 150 نفر ( سه گروه 50 تایی ) مراجعه کننده به مرکز تخصصی تحقیقاتی تنظیم خانواده رشت انتخاب شدند. شرایط ورود به مطالعه عبارت بودند از: (1) سن بین 30-20 سال (2)وضعیت جسمانی نوع i و ii (3) عدم وجود بیماری زمینه ای که باعث افزایش ریسک تهوع و استفراغ گردد(4) عدم سابقه مصرف دارویی که باعث افزایش ریسک تهوع و استفراغ گردد (5) وزن بین 90-60 کیلوگرم (6) قد بین 170-160 سانتی متر . بیمارانی که شرایط فوق را دارا نبودند، از مطالعه حذف می شدند. برای بیماران از دوزهای پیشگیری کننده این سه دارو در دوزهای k‏g / mg25/0-1/0 متوکلوپرامید، mg 5/2-625/0 دروپریدول ، mg/kg 5/0 –25/0 پرومتازین استفاده شد. بعد القاء و نگهداری بیهوشی به صورت مشابه در سه گروه انجام گرفت . نتایج: درصد بروز تهوع با متوکلوپرامید 66%، با دروپریدول 20% و با پرومتازین 62% بود . که نتایج با آزمون x2 آنالیز گردید و اختلاف معنی دار بود(p<0.05) که در مقاسیه با مطالعات قبلی نتایج مشابهی حاصل شد. نتایج نشان دهنده این مطلب است که بین این سه دارو دروپریدول از دو داروی دیگر در کنترل تهوع موثرتر می باشد . نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از دارو های ضد تهوع نه تنها از میزان بروز تهوع می کاهد، بلکه باعث کاهش شدت بروز این عارضه نیز می گردد. در نتیجه، بهتر است در صورت در دسترس نبودن داروهایی از قبیلondansetron و propofol که کارآیی بیشتری برای کنترل تهوع دارند، از دوزهای پیشگیری کننده دروپریدول در اعمال جراحی سرپایی استفاده شود.